சோசலிசமும் - பார்ப்பினியத்தின் பொய்யுரைகளும்!

ஸ்டாலின் ஆட்சியின் தவறுகள் குறித்து நமக்கு பல்வேறு விமர்சனங்கள் இருப்பதையும், அதிலிருந்து நாம் பாடம் கற்றுக் கொள்கிறோம் என்பதையும் குறிப்பிடுகின்ற அதே வேளையில். இது குறித்து பல்வேறு இடங்களில், பின்னூட்டங்ளில், பதிவுகளில் எழுதியுள்ளோம் என்பதையும் குறிப்பிட விரும்புகிறேன். ஏனேனில் ஏதோ ஸ்டாலின் குறித்து இதுதான் முதல் முறையாக நாம் பேசுவதாக இவர்கள் சொல்லும் அபாயம் உள்ளது. ஸ்டாலின் மீதான எமது விமர்சனங்கள் ஏகாதிபத்தியவாதிகளோ அல்லது பிற்போக்குவாதிகளோ குறிப்பிடும் அம்சங்களில் அல்ல எனபதனை தெளிவாக குறிப்பிட்டு விடுகிறேன். இந்த விசயத்தையும் பல இடங்களில் குறிப்பிட்டும் உள்ளேன். இன்னும் சொன்னால் ஏகாதிபத்தியங்களின் அடிவருடிகள் ஜல்லியடிக்க துவங்கும் முன்பே கூட கம்யுனிஸ்டு கட்சியின் விமர்சனம் சுய விமர்சன முறைப்படி ஸ்டாலினை லெனின் விமர்சித்துள்ளார். ஸ்டாலினை மாவோகூட விமர்சித்துள்ளார். ஆனால் அவை விமர்சனம் செய்வது என்ற அம்சத்திலும் தவறுகளை திருத்த வேண்டும் என்ற அம்சத்திலுமே செய்யப்பட்டன. மாறாக பொய்களை கட்டியமைப்பதற்க்கான அடிப்படையாக அந்த விமர்சனங்கள் செய்யப்படவில்லை.

புரட்சி என்பது பாட்டாளி வர்க்கம் ஆட்சிக்கு வந்தவுடன் முடிவடைந்து விடுகிறது என்ற பொதுக் கருத்துதான் அரசு அதிகாரத்தில் இருக்கும் போது பாட்டாளி வர்க்கம் தனது எதிரி வர்க்கத்தின் மீது செலுத்தும் தவிர்க்க இயலா வன்முறையை தவறாக பார்க்கும் அடிப்படையை உருவாக்குகிறது. உண்மையில் எதிரி வர்க்கம் இருக்கும் வரை புரட்சி நடந்து கொண்டேதான் இருக்கிறது. ஏனேனில் சில கற்பனாவாதிகள் நினைப்பது போல இந்த சமூகத்தின் அனைத்து உறுப்பினரும் ஒரே விதமாக அன்பே உருவானவர்களாக இருப்பதில்லை. ஒவ்வொருவரின் அன்பும் அவர்களுக்கேயுரிய வர்க்க சார்புடன்தான் உள்ளது. பாருங்களேன் காந்தியாவாதி மா சிவகுமாருக்கு, இந்திய போலி ஜனநாயகத்தில் செத்துப் போகும் லட்சக்கணக்கான விவசாயிகளை விட பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்தில் செத்துப் போகும் ஆயிரக்கணக்கான ஆதிக்க வர்க்கத்தினரின் சாவு மிகப் பெரிதாகவும், ஜனநாயக மறுப்பாகவும் தோன்றுகிறது. அவரது அஹிம்சைக்கும் வர்க்க சார்பு உண்டு எனபதை அவர் ஏற்றுக் கொள்ளப் போவதில்லை.

ஆக, பாட்டாளி வர்க்கத்தின் ஆட்சியை சீர்குலைத்து நிர்மூலமாக்குவதற்க்காக ஆக மேலான முயற்சிகளை அதிகாரத்தை இழந்த வர்க்கங்கள் உலக மேலாதிக்க ஏகாதிபத்தியங்களின் உதவியுடன் செய்யும். உண்மையில் பாட்டாளி வர்க்கம் ஆட்சிக்கு வந்த பிற்ப்பாடு புரட்சி என்பது இன்னொமொரு உயர்ந்த வடிவத்தில் நடந்து கொண்டேதான் இருக்கிறது. கம்யுனிசத்தை அடையும் வரை இது தொடரும். இங்கு இதை நிறுத்திக் கொள்வோம்.

இப்பொழுது நீலகண்டன் எழுதியுள்ள கட்டுரைக்கு செல்வோம். அதற்க்கு முன்பு சில விசயங்கள். நீலகண்டன் மற்றும் பிற RSS ஆட்களிடம் இந்துத்துவத்தின் அடிப்படை குறித்து கேள்விகள் கேட்டிருந்தோம். அதற்க்கு பதில் கொடுக்க வழியின்றியே மார்க்ஸியம் குறித்து விவாதத்தை திசை திருப்புகிறார்கள் என்பதை கூறிக் கொள்கிறேன். ஏனேனில் எமது சித்தாந்தமான மார்க்ஸியம் குறித்து முயற்சி செய்து கட்டுரை இடும் நீலகண்டன். இந்துத்துவம் குறித்தும் அதன் சித்தாந்தம் குறித்தும் அடிப்படையாக கேட்டுள்ள எமது கேள்விகளுக்கு மிக சுலபமாகவே பதில் சொல்லலாம். அதாவது இந்துத்துவம் குறித்து அவருக்கு போதிய அறிவிருந்தால். இதுவரை அவர்கள் பதில் சொல்லாதது, இந்துத்துவம் குறித்து அடிசுவடு கூட தெரியாமல் அதன் மற்றைய இலக்கிய மேல் தட்டுகளிலேயே அவர்கள் சஞ்சாரம் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை காட்டுவதாக உள்ளது. அல்லது அவர்களின் சொந்த வர்க்க நலன்களின் தேவைக்கேற்ற அரசியலாக பார்ப்பனிய பயங்கரவாத அரசியல் உள்ளதாலேயே அதனை பிடித்துத் தொங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்றும் கருதலாம்.

உண்மையில் இது பரிதாபகரமானது என்பதை நான் குறிப்பிட்டே தீர வேண்டும். மார்க்ஸியம் குறித்து தாக்குதல் தொடுத்துள்ள நீலகண்டன் அது குறித்தும் கூட தமக்கு அறிவு படு பாதளம்தான் என்பதை நிறுவுகிறார். இதற்க்கு நீயுட்டானிய பொருள்முதல்வாதம் என்ற ஒன்று குறித்து பேசுகிறாரே அதுவும், மாவோ செடிகளிடையே வர்க்க பேதம் பார்த்தார் என்பது குறித்த படு முட்டாள்தனமான ஒரு பொய்யும் உதாரணம். மார்க்ஸியம் ஒரு வளரும் தத்துவம். ஏனேனில் அது தனது அடிப்படையாக இயக்கவியல் பொருள்முதல்வாதத்தை கொண்டுள்ளது. மாறாக, RSS ஆட்கள் முன் வைக்கும் வறட்டு மக்கள் விரோத சித்தாந்தமோ கற்பனவாதமாக இருக்கிறது. இரண்டாயிரம் வருடமாக அது வர்ணாஸ்ரமத்தை தாண்டி வேறு எங்கும் செல்லவில்லை. இதோ மாவோ இயக்கவியலை அடுத்தக் கட்டத்திற்க்கு வளர்த்துச் சென்றார். லெனின் ஏகாதிபத்திய காலகட்டத்திற்க்கான விளக்கங்களை சேர்த்தார். மாறாக, பார்ப்ப்னியத்தில் அதிகபட்சம் சிலரின் நம்பிக்கை என்ற அளவைத் தாண்டி அதில் ஒன்றும் கிடையாது என்பதுதான் அவர்களை இந்த அம்சத்தில் விவாதத்தை முன்னெடுத்துச் செல்ல தயங்க வைக்கிறது.

//மார்க்சீய வட்டாரங்களில் பொதுவாக கூறப்படுவது என்னவென்றால் லெனினுக்கு பின் ஸ்டாலினுக்கு பதிலாக ட்ராஸ்கி அதிகாரத்தை கைப்பற்றியிருந்தால் அறிவியல், கலை, மானுட உயிர் மற்றும் மானுட உரிமைகள் பெரும் அழிவுகளை சந்திக்க நேர்ந்திருக்காது என்பதாகும். //

இந்த வரிகளைப் பொறுத்தவரை ஒரே விசயம்தான். மார்க்ஸீய வட்டாரம் என்று நீலகண்டன் குறிப்பிடுவது யாரை? அவர் குறிப்பிடும் வட்டாரம் என்பது மேற்கத்திய சூழலின் பிழைப்புவாதம் உருவாக்கிய கோஸ்டிகள்தானேயன்றி வேறல்ல. இது போல பல பத்து கருத்துக் கொண்டவர்களை குறிப்பிடலாம். ட்ராஸ்கியை பின்பற்றுபவர்கள் எண்ணிக்கை மிகக் குறைவே அதிலும் ஒரு பெரும் பகுதி அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தின் சம்பளத்தில் அரசியல் செய்து கொண்டிருப்பவர்கள். இன்று மக்களின் அடிப்படை பிரச்சனைகளுக்காக களத்தில் போராடிக் கொண்டிருப்பவர்களில் எத்தனை பேர் அவரது மேற் சொன்ன கருத்தை ஆதரிக்கிறார்கள். பூஜ்யம் என்று சொல்லலாம்.

மற்றபடி கலைஞர்களை கைது செய்ததாக - நீலகண்டன், மலர்மன்னன் போன்ற மக்கள் விரோதிகளை கைது செய்வதைத்தான் நீலகண்டன் குறிப்பிடுகிறார். இந்த இடத்தில் கம்யுனிசத்தின் கலை இலக்கிய பங்களிப்பு குறித்து சொல்லியே தீர வேண்டும். சோவியத் ரஸ்யாவின் பொற்காலகட்டத்தில் அங்கு நிகழ்ந்த கலை இலக்கிய நிகழ்வுகள் குறித்தும் அதன் மொழிபெயர்ப்புகள் இங்கு தமிழகம் முதல் பல இடங்களில் உருவாக்கிய விளைவுகள் குறித்தும் அறிந்தவர்கள் நீலகண்டனின் இந்த அரை உண்மை, அரைப் பொய் பிரச்சாரத்தில் விஞ்சி நிற்க்கும் முழு புரளியை புரிந்து கொள்வார்கள். குழந்தைகள் இலக்கியத்தைப் பொறுத்த வரை இன்று வரை ரஸ்யாவின் இடத்தை இட்டு நிரப்ப ஒரு நாடு இல்லை. நல்ல தடித்த அட்டைகளுடன் நல்ல தரமான புத்தகத்தை மிகக் குறைந்த விலைக்கு உலகம் முழுவதும் எல்லா மொழிகளிலும் மொழி பெயரத்து அனுப்பிய சோசலிச ரஸ்யாவின் வலிமை என்பது ஸ்டாலின் கட்டியமைத்த சோசலிசத்தின் சாதனைக்கு ஒரு சான்று. ரஸ்யாவின் சீரழிவோடு நம்மை விட்டுப் போன விசயம் குழந்தைகளுக்கான ஆக்கப் பூர்வமான இலக்கியமும் என்ற உண்மை எனது இந்த கருத்துக்கு வலு சேர்க்கும்.

லெனின் மாக்ஸிம் கார்க்கியை குற்றம் சாட்டினார் என்று எழுதியுள்ளார் நீலகண்டன். சொற்களை சரியாக தேர்வு செய்வதன் மூலம் ஒரே சம்பவத்தை வர்ணிப்பதில் தமக்கு சாதகமான வெவ்வேறு கருத்து நிலைப்பாடுகளை உருவாக்குவதில் பார்ப்பனிய பயங்கரவாதிகள் திறமையானவர்கள் என்பதற்க்கு இது ஒரு நிரூபணம். கம்யுனிசத்தில் சுயவிமர்சனம், விமர்சனம் என்பது மிக முக்கியமானது. தனது நடவடிக்கைகளை குறித்து சுயவிமர்சனம் செய்து கொள்வதுடன், தமது தோழர்களின் மீதும் விமர்சனம் வைத்து தவறுகளை திருத்திக் கொள்வது கம்யுனிச பண்பாடு. அதைத்தான் லெனின் செய்கிறார். மாக்ஸிம் கார்க்கி கடவுள் நம்பிக்கையை வலியுறுத்தி எழுதிய போதுகூட அதனை விமர்சனம் செய்து கண்டித்தவர்தான் லெனின். ஆனால் இவை எதையும் அவர்கள் திரை மறைவுக்குள் மக்களுக்கு தெரியாமல் செய்யவில்லை (கிசு கிசு: சிலர் பிரிண்டிங் பிரஸில் தமது சபலத்தை தீர்த்து மாட்டிக் கொண்டு வெளியில் யோக்கியனாக வலம் வருவது போல அல்ல). அப்படி செய்பவர்கள் யார் என்பதை நான் சொல்ல வேண்டியதில்லை. இந்த பண்பாடுதான் சாம்பலிலிருந்து பீனிக்ஸ் பறவையாக ரஸ்யாவையும், சீனாவையும் அதி வேகத்தில் வளர்ச்சியுறச் செய்தது.

ரஸ்யாவின் விஞ்ஞான சாதனைகளுக்கு அதன் பிரபஞ்ச ஆராய்ச்சி சாதனைகளே பதில் சொல்லும். ஆனால் விஞ்ஞானத்தில் அதுவும் குறிப்பாக இயற்பியலில் நீலகண்டனைவிட ஒப்பிட இயலாத அளவு அறிவு பெற்ற ஐன்ஸ்டீன் ரஸ்ய சோசலிசம் குறித்து என்ன சொல்கிறார் என்று பார்த்தால் அது நீலகண்டன் சொல்வது போல இல்லை. ஐன்ஸ்டீனும் கூட ரஸ்யாவை விமர்சனப் பூர்வமாகவே அனுகுகிறார். ஆனால் அது நீலகண்டன் செய்யும் பொய்யுரை திரிப்பு வேலைகளாக இல்லை. ஐன்ஸ்டீனின் விமர்சனங்களை நாம் ஏற்றுக் கொள்கிறோம் என்பதை இங்கு குறிப்பிடுகிறேன்.

மார்க்ஸியம் குறித்து ஒன்றுமே தெரியாமல் வியாக்கியானம் செய்தால் அது ஜெயமோகனின் பின் தொடரும் நிழல் போல புரளி பேசும் மனப் பொக்கரிப்பாகவே இருக்கும். இங்கும் நீலகண்டனும் வெகு சுலபமாக தனக்கு தெரிந்த ஒன்றை மார்க்ஸியம் என்று சொல்கிறார். அதனையே உடைத்தும் பேசுகிறார். இது அவர்களின் பாரம்பரியம். பரபக்க வாதம் என்ற உரைநடை முறையின் அடிப்படையில் பார்ப்பினியத்தின் பழைய நூல்களில் பண்டைய பொருள்முதல்வாதமாகிய சாருவாகத்தை உடைத்து பேசும் போது கூட அதனை திரித்துக் கூறியே உடைக்கிறார்கள்.

அப்புறம் லெனின், ஸ்டாலின் சிலை தகர்ப்பு குறித்து படங்கள் போட்டு தமக்கு சாதகமான ஒரு உணர்வை ஏற்ப்படுத்த முயன்றுள்ளார். அவருக்கு ஒரே பதில், பெரியார் சிலை உடைப்பு எப்படி பெரியாரை உண்மையில்லை என்று சொல்லிவிடாதோ அதே போலத்தான் லெனின், ஸ்டாலின் சிலை உடைப்புகளும். ஆனால் தற்பொழுது லெனின், ஸ்டாலின் மீதான ரஸ்ய மக்களின் காதல் அதிகரித்து வருவது குறித்து நீலகண்டன் பதில் சொல்ல வாய்ப்பிருக்காது. அதுவும் குறிப்பாக ஸ்டாலின் பொற்காலம் குறித்த காதல் ரஸ்ய மக்களிடம் அதிகரித்து வருவது பிற்போக்கு சக்திகளுக்கு கிலி மூட்டக் கூடியது. உண்மையில் அதுதான் இவர்களை கதறியடித்துக் கொண்டு கூகிளில் வரும் முதல் இருபது தளங்களில் 90% இவர்களின் தளங்களாக இருக்கும் படி மாற்றி வைத்திருக்கிறது. சும்மாவா சொன்னார் மாவோ இவர்களை "காகித புலி' என்று.

மாக்ஸிம் கார்க்கியும், லெனினும்:

மாக்ஸிம் கார்க்கியுடனான லெனினுடைய உறவு ஏதோ சம்பிரதாயப் பூர்வமானது என்ற புரிதலில் படிப்பவர்கள் மாக்ஸிம் கார்க்கி மீதான லெனினின் விமர்சனத்தை திரித்து புரிந்து கொள்ளவே வழிவகுக்கும். மாறாக 1905-ல் மே நாள் பிரசூரம் எழுதச் சொல்லி மாக்ஸிம் கார்க்கியை கேட்டுக் கொண்டதிலிருந்து, மாக்ஸிம் கார்க்கி எப்பொழுதெல்லாம் தனது கலை மனதுக்கு மயங்கி நிலை தடுமாறுகிறாரோ அப்பொழுதெல்லாம் கடுமையாக விமர்சனம் செய்தது, ரஸ்ய பஞ்சத்திற்க்கு வெளிநாடுகளிடம் உதவி கோரி கார்க்கியை தூதனுப்புவது வரை அவர்களின் உறவு பலப்பட்டே வந்துள்ளது.

மாக்ஸிம் கார்க்கியை சிகிச்சை எடுத்துக் கொள்ளச் சொல்லி நிர்பந்தித்து வேறு நாடுகளுக்கு செல்ல அறிவுறுத்தி லெனின் பல கடிதங்கள் எழுதுகிறார். இதனைத்தான் திரித்து நீலகண்டன் வகையாறாக்கள், லெனின் கார்க்கியை மிரட்டி நாட்டை விட்டு துரத்தினார் என்று எழுதுகிறார்கள். அவற்றில் சில இங்கே: #1, #2

முதலாளித்துவ அறிஞர்களின் போலி மனிதாபிமானத்தையும், அதன் பின்னே ஒளிந்துள்ள ஏகாதிபத்திய அடிவருடித்தனத்தையும் உணராமல் குரல் கொடுத்த கார்க்கியை கண்டித்து லெனின் எழுதுகிற கடிதம் - #3.

இதே கடிதத்தில் கடைசி வரியை மட்டும் "You will die" என்று மாற்றி அதையே ஆதராமாக கொண்டு கார்க்கியை, லெனின் மிரட்டியதாக வெளியிடும் நீலகண்டனின் தரத்தை/நேர்மையின்மையை புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

இத்துடன் சேர்ந்து மாக்ஸிம் கர்க்கி லெனினின் மரணத்தை ஒட்டி லெனின் குறித்து எழுதிய சிறு புத்தகத்தை படித்தால் அவர்களிடையே இருந்த உறவு தெரிய வரும். அப்படியில்லாமல் வெறும் வார்த்தைகளை பிய்த்துப் போட்டு விரும்பிய அர்த்தம் கொடுப்பதில் நேர்மையின்மை தவிர்த்து வேறு ஒன்றும் புலப்படவில்லை.

லெனின் குறித்து 1920களில் மாக்ஸிம் கார்க்கி எழுதியதை கீழே கொடுக்கிறேன்.

A Frenchman once asked me:

"Don't you think that Lenin is a guillotine, endowed with a mind?"

"No, I would compare the work of his mind with the blows of a hammer, which possesses the power of sight, and which crushes only that which should have been destroyed long ago."

லெனின் தனது சுத்தியலால் அடித்து நொறுக்கிய பழைய உலகத்தின் பிற்போக்கு மக்கள் விரோதிகளைத்தான் நீல்ஸ் முதலான இன்றைய பிற்போக்குவாதிகள் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு அவதூறு கிளப்புகிறார்கள்.

ஸ்டாலின் காலத்தில்தான் கார்க்கி கலை இலக்கிய துறையின் தலைவராக இருந்தார் என்பதே அவர்களிடயே இருந்த உறவை புரிந்து கொள்ள போதுமானது.

லெனின் காலத்தில் அறிவு ஜீவிகளுக்கான, அறிஞர்களுக்கான ரேசன் ஓதுக்கீடு குறித்தான் விசயங்களை கார்க்கிதான் பார்த்துக் கொண்டார் என்பதை நான் இங்கு குறிப்பிட்டே தீர வேண்டும். ஏனேனில் புரட்சியின் நிறைவில் முதல் உலகப் போரின் அழிவால் பஞ்சத்தில் தவித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு நாட்டில் அறிவியல் வளர்ச்சிக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதற்க்கான ரேசன் ஒதுக்கீட்டை கார்க்கி கேட்ட போதெல்லாம் தருவித்தார் லெனின். இதைத்தான் நீலகண்டன் அறிவியலை முடக்கிய மார்க்ஸியம் என்கிறாரா? ஆனால் இதனால்தான் ரஸ்யா பல சாதனைகளை சாதிக்க முடிந்தது.

மாக்ஸிம் கார்க்கி ஏதோ ரஸ்ய போல்ஸ்விக் புரட்சியை விரும்பவில்லை போலும், அதனை ரஸ்யர்கள் மீது லேனின் ஏவும் கொடூரமான பரிசோதனை என்றும் கூறுவதாக கூகிளில் வரும் முதல் பத்து பக்கங்கள் எல்லாம் புரளி கிளப்புகின்றன. ஆனால் இவர்கள் கார்க்கியை லெனின் மிரட்டியதாக குறிப்பிட்ட அடுத்த ஆண்டில் அதாவது 1920-ல் அவர் எழுதிய லெனின் எனும் கட்டுரை இவர்கள் சொல்லுவதை எதையும் உறுதிப்படுத்தும் வகையில் இல்லை. மாறாக ரஸ்ய புரட்சியின் மீதான அவரது காதலை வெளிப்படுத்துகிறது. லெனின் மீதான அவதூறுகளுக்கு கார்க்கி பதில் சொல்லுகிறார். அவதூறு பேசுபவர்களை கேவலப்படுத்துகிறார். முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் கிரிமினல் முகத்தை கிழிக்கிறார்.

கார்க்கி எழுதுகிறார்:

"எங்கோ ஒரு மூலையில் ஒழிந்திருக்கும் தூரத்து இந்திய கிராமத்திலிருந்து, காடுகளும், மலைகளுமாக பல நூறு மைல்களை கடந்து, தமது உயிரை தொடர்ந்து ஆபத்துக்குள்ளாக்கி, ஆங்கிலேய அதிகாரிகளின் ஆண்டாண்டு கால அடக்குமுறைக்குள்ளான இந்துக்கள் தமது ரஸ்ய லட்சியத்துக்காக காபுலுக்கு வந்து கேட்டனர் "யார் இந்த லெனின்?' என்று"

இதை விட விமரிசையாக லெனினை பாராட்ட முடியாது. இவர்தான் லெனினை பிடிக்காமல் நாட்டை விட்டு வெளியேறினாராம். கேக்குறவன் கேனைப்பயல் என்றால்.....

மேலும் இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்று புரட்சிகர வன்முறை குறித்தான தனது கருத்துக்களை முன் வைக்கிறார் கார்க்கி:

"At times one can see in this harsh political leader flashes of almost feminine gentleness and kindness to others, and I am sure that the terror costs him many sufferings, which he succeeds in concealing skillfully. It is impossible and inconceivable that men, destined by history to perform the great contradiction of killing some for the freedom of others, should not feel the pains and the sufferings which nearly exhaust the soul. I know several pairs of eyes in which this burning pain has become fixed forever, for their whole life. All killing is organically revolting for me; but these men are martyrs, and my conscience would never permit me to condemn them"

"இந்த கடுமையான அரசியல் தலைவர்(லெனின்) அடுத்தவர் மீது பெண்மையின் அன்பையையும், பண்பையும் காட்டுபவராக இருப்பதை யாரும் கவனிக்கலாம், மேலும் இந்த பயங்கரங்கள்(புரட்சிக்கு பிந்தைய பாட்டாளி வர்க்கம், எதிரிகள் மீது ஏவிவிட்ட வன்முறைகளை குறிக்கிறார் கார்க்கி) அவருக்கு அதிகப்படியான கஸ்டங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதை உறுதியாக கூறுவேன், அவற்றை வெகு திறமையாக அவர் மற்றவர்கள் பார்வையிலிருந்து மறைக்கிறார். ஒருவரது ஆன்மாவை உறைய செய்யும் வகையில் மற்றவர்களின் சுதந்திரத்துக்காக சிலரை கொன்று விடும் கடமை வரலாற்றால் தம்மீது சுமத்தப்பட்ட ஒருவர் அந்த வலியையும், கஸ்டங்களையும் உணர மாட்டார் என்பது ஏற்றுக் கொள்ளமுடியாததும், சாத்தியமில்லாததும் ஆகும். சுட்டெரிக்கும் இந்த வலியை நிரந்தரமாக தமது வாழ்நாள் முழுவதும் ஏந்தி நிற்க்கும் பல ஜோடி கண்களை நான் பார்க்கிறேன். எல்லாவிதமான படுகொலைகளூம் என்னை வெகு இயல்பாக கிளர்ந்தெழச் செய்கிறது. ஆனால், இவர்கள்(ரஸ்ய கம்யுனிஸ்டுகள்) தியாகிகள், இவர்களை கண்டனம் செய்வதற்க்கு எனது மனசாட்சி எந்த காலத்திலும் இடம் கொடுக்காது".

உண்மையில் இவர்கள் குறிப்பிடும் அடிப்படையில் கார்க்கி எதுவும் சொல்லவில்லை. கார்க்கி இது போல பல இடங்களில் தனது அழகியல் மயக்கத்தையும், அதனால் தவறான நிலைப்பாடு எடுப்பதையும் குறிப்பிடுகிறார். மேலும், லெனின் குறித்து சொல்லும் போது "அவர் ஒவ்வொரு மனிதரைப் பற்றியும் மிகச் சரியாக அவர்களின் நடவடிக்கைகள் மூலம் விளக்குகிறார். அவரது கருத்து இது வரை தவறாக போனதில்லை என்றே சொல்ல வேண்டும்" என்று கார்க்கி குறிப்பிடுகிறார். இவையெல்லாம் கார்க்கியின் தவறுகளை விமர்சித்து லெனின் எழுதியதை மனதில் வைத்தே சொல்கிறார். ஏனேனில் கார்க்கி ஆதரித்த சிலரை பிறகு தவறானவர்கள் என்று கார்க்கியே புரிந்து கொள்கிறார்.

இதோ கார்க்கி தனது ஊசாலட்டத்தை பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார்:

"This fearlessness has been counted by many sheer madness. I was one who began his career of promoting revolution by singing the glory of the madly brave. Yet there was a moment when my natural pity for the people of Russia made me consider this madness as almost a crime. But now I see that this people can suffer patiently much better than it can work conscientiously and honestly. So again I sing the glory of the sacred madness of the brave. And of them, Vladimir Lenin is the first and the maddest."

இதில் கடைசியாக வரும் வரிகள் லெனினை கிறுக்கன் என்று கூறி உரிமையுடன் வஞ்ச புகழ்ச்சி அணிந்துரை செய்கிறது. பார்ப்ப்னிய பயங்கரவாதிகள் இந்த ஒரு வரியை மட்டும் பிய்த்து போட்டு ஏதேனும் கட்டுரையோ புத்தகமோ எழுதும் அபாயம் உள்ளது. இதெல்லாம் கார்க்கிக்கு தெரியாமல் போனது வரலாற்றின் குற்றம்தான்.

ஆக, இப்படி இருக்கிறது லெனின் கார்க்கி உறவு. நீலகண்டனோ கேட்க யாரும் இல்லாத தைரியத்தில் திண்ணையில் எழுதி குவித்த புரளியை இங்கும் கடை பரப்புகிறார். படிக்கும் சாதரண வாசகன் கார்க்கி லெனின் கடிதப் போக்குவரத்துக்கள், பிற உறவுகள் குறித்து ஆய்வு செய்து கொண்டா இருப்பான்?

அறிவியலும் மார்க்ஸியமும்:

அறிவியலைப் பொறுத்தவரை இவர்களுக்கு கிடைத்தவர் லைசென்கோ என்பவர்.

லைசென்கோ சரியானவரா? இல்லையா என்பதை இங்கு பேசப் போவதில்லை. மாறாக, ரஷ்யாவில் நடந்த அறிவியலுக்கான போராட்டத்தின் நிகழ்வுகளை நீலகண்டன் போன்றவர்கள் எப்படி தமக்கு சாதகமாக பயன்படுத்திக் கொள்கிறார்கள் என்பதனை அம்பலப்படுத்தும் அளவிலேயே இந்த பகுதியை அனுகவும். ஏனேனில் அறிவியல் குறித்து எனக்கு அறிமுகம் போதாது.

//இன்று எப்படி கத்தோலிக்க சபை பூமி சூரியனை சுற்றுவதை ஏற்றுக்கொள்கிறதோ அது போல இன்று மார்க்சிஸ்ட்கள் (எல்லோரும் அல்ல: அண்மையில் நான் சந்தித்த ஒரு முதுபெரும் தோழர் வர்க்க போராட்ட சுபாவம் பாட்டாளிகளுக்கு மரபு மரபாக கடத்தப்படுவதாக கூறினார்,) ஜீன்களின் இருப்பை ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள்.//

லைசென்கோ ஏதோ சுத்தமாக மரபணு விஞ்ஞானத்தையே ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை என்று மிகப் பெரிய பொய்யை கடை பரப்புகிறார் நீலகண்டன். புரியாத வார்த்தைகளாக நியுட்டானிய பொருள்முதல்வாதம் போன்றவற்றை உபயோகப்படுத்தி குழப்பவது உள்ளிட்ட இவர்களின் உத்திகளில் இவையும் ஒன்று. அதாவது படிப்பவனுக்கு பிரமிப்பை உருவாக்கும் வார்த்தைகளை போட்டு வைத்து தம்மீது நம்பிக்கையை உருவாக்குவது அதனடிப்படையிலேயே பொய்களை கடை பரப்புவது. லைசென்கோ என்ன சொன்னார் என்று நீலகண்டனுடைய இந்த கட்டுரையை படிக்கும் யாரும் பார்க்கப் போவதில்லை என்ற தைரியமே இப்படி அவரை பொய் சொல்ல வைக்கிறது. கீழே லைசென்கோ மார்கன் மரபு கடத்தல் கோட்பாடை மறுதலிக்கும் அம்சத்தை தருகிறேன். பிறகு படிப்பவர்களே நீலகண்டனுடைய நம்பகத்தன்மையை எடை போட்டுக் கொள்ளுங்கள்.

""Following Weismann, the Mendelist-Morganists contend that the chromosomes contain a special "hereditary substance" which resides in the body of the organism as if in a case and is transmitted to coming generations irrespective of the qualitative features of the body and its conditions of life. The conclusion drawn from this conception is that new tendencies and characteristics acquired by the organism under the influence of the conditions of its lift and development are not inherited and can have no evolutionary significance.""

மேண்டலின்-மார்க்ன் பிரிவைச் சேர்ந்தவர்களின் கூற்றுப் படி, குரொமோசோமில் இருக்கும் ஒரு சிறப்பு பொருள் குறிப்பிட்ட உயிரினத்தின் சுற்றுச் சூழலினால் பாதிக்கப்படாமலேயே ஒரே தகவலை அடுத்த தலைமுறைக்கு கொண்டு செல்கிறது. உண்மை என்னவெனில், சுற்றுச் சூழல் உள்ளிட்ட பல விசயங்களின் பாதிப்பினால் உருவாகும் தகவல்களும் சேர்ந்தே ஒரு தலைமுறையிலிருந்து அடுத்த தலைமுறைக்கு கடத்தப்படுகிறது என்பதை நவீன விஞ்ஞானம் ஏற்றுக் கொள்கிறது.

இதைத்தான் லைசென்கொ மறுக்கிறார். மேலேயுள்ள கருத்து தவறுதானே? இது பரினாமத்துவத்தை மறுப்பதுதானே? அதை லைசென்கோ மறுப்பதில் என்ன தவறுள்ளது?

""In other words, whether qualitative variations of the nature of vegetable and animal organisms depend on the conditions of life which act upon the living body, upon the organism.

The Michurin teaching, which is in essence materialist and dialectical, proves by facts that such dependence does exist.

The Mendel-Morgan teaching, which in essence is metaphysical and idealist, denies the existence of such dependence, though it can cite no evidence to prove its point.""

""Naturally, what has been said above does not imply that we deny the biological role and significance of chromosomes in the development of the cells and of the organism. But it is not at all the role which the Morganists attribute to the chromosomes.""

இங்கு லைசென்கோ, மரபணுவில் நடைமுறை வாழ்க்கை ஏற்படுத்தும் பாதிப்புக்குள்ள தொடர்பு குறித்து சொல்கிறார். நீலகண்டன் சொல்லுவது போல குரோமோசோம் உள்ளிட்டவற்றின் பங்களிப்பை அவர் மறுக்கவில்லை(இதனை இரண்டாவது மேற்கோள் குறிப்பிடுகிறது). மாறாக அவற்றுக்கு மட்டுமே அவர்கள் கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தைத்தான் மறுக்கிறார்.

ஆக, நடைமுறை வாழ்க்கை மரபணுவில் பதிய வைக்கும் செய்திகளை மறுக்கும் மாண்டலிய-மார்கன் குழுவினரின் சில கருத்துக்களைத்தான் லைசென்கோ மறுக்கிறார். இப்படிப்பட்ட கருத்துக்கள் யாருக்கு தேவைப்படுகிறது? வேறு யாருக்கு கருத்து முதல் வாதிகளான மத வெறியர்களுக்குத்தான் தேவைப்படுகிறது. ஏனேனில் சுற்றுச்சூழல் அல்லாத வேறு எதோ விசயம் உயிரணங்களின் பண்பை தீர்மானிப்பதாக நிறுவ முடியும் எனில் அந்த இடைவெளியில் கடவுளை கொண்டு வந்து உட்கார வைப்பது வெகு சுல்பமல்லவா?(அறிவியலை திரிக்கும் இந்த வேலையை பார்ப்ப்னிய, கிறுத்துவ வெறியர்கள் உலகெங்கும் வெகு விமரிசையாக செய்து வருகிறார்கள்)

ஸ்டீபன் ஹாக்கின்ஸ்சினுடையை பேரண்ட வெடிப்பை கிறுத்துவ மத வெறியர்கள் தமக்கு சாதகமாக பயன்படுத்த விளைந்தனர். 'There is no place for Super inteligent in Big bang'(சரியான வார்த்தை ஞாபகம் இல்லை) என்று ஸ்டிபன் ஹாக்கின்ஸ் மத வெறியர்களுக்கு மறுப்பு தெரிவிக்க வேண்டியிருந்தது. அதே போலத்தான் தமது வர்ணாஸ்ரம தர்மம் குண அடிப்படையில் உருவாகிறது என்பதற்க்கான அறிவியல் அடிப்படையை என்றும் மாறாத 'குரோமோசோமின் ஒரு தகவல் சேமிப்புப் பொருள்' கருத்தாக்கத்தில் காண்கிறார் நீலகண்டன்(இதோ பார்ப்பனியத்தின் சாயலுடன் எழுதும் Bad News India கூட இந்த அம்சத்தில் ஒரு கட்டுரை எழுதியுள்ளார் - நான் இங்கு BNIயை பார்ப்ப்னியவாதி என்று குறிப்பிடவில்லை). குணத்தின் அடிப்படையில் வர்ணம் பிரிக்கிறோம் என்று நீலகண்டன் சொல்லி நாம் அதற்க்கான அறிவியல் அடிப்படையை கேட்டால், குரோமோசோமில் உள்ள 'என்றும் மாறா தகவல் சேமிப்பு உட்பொருள்'தான் அவர் நமக்கு பதில் சொல்வதில் உதவ முடியும். இதனாலேயே ஏதையாவது செய்து மரபணு குறித்த இந்த பிற்போக்கு தத்துவத்தை உறுதிப் படுத்தும் அதே நேரத்தில் மார்க்ஸியத்தின் மீது அடிப்படையற்ற பொய்களை சொல்கிறார். இந்த அடிப்படையில்தான் அன்றைய ரஸ்ய மார்க்ஸியர்கள் மாண்டெலிய-மார்கன் குழுவினரின் கருத்து முதல் வாத தன்மையை அம்பலப்படுத்தியுள்ளனர் என்று கருத வேண்டியுள்ளது.

மாண்டெல் ஜீன்கள் குறித்த கருத்துக்களை டார்வின் பாரிணாமத்துவத்தை வந்தடைந்த அதே காலகட்டத்தில்தான் வெளியிடுகிறார். ஜீன்கள் குறித்த மாண்டெலினின் பங்களிப்பு, அவர் மரபணு துறையின் தந்தை என்பதெல்லாம் மறுக்கவியலாதவை. லைசென்கோ சாலவும் சிறந்த விஞ்ஞானி என்பதை நிறுவுவதும் எனது நோக்கம் அல்ல. உண்மையைச் சொன்னால் அந்தளவுக்கு மரபணு குறித்தோ, அறிவியல் குறித்தோ எனக்கு அறிவில்லை.மாறாக அன்றைய சோவியத்தில் நிகழ்ந்த விஞ்ஞானத்திற்க்கான போராட்டத்தை கொச்சைப் படுத்தி அவதூறு கிளப்பும் நீலகண்டனை அம்பலப்படுத்துவதே இங்கு நோக்கம். இந்த வரம்பிற்குட்ப்பட்டே நான் இங்கு கொடுத்துள்ள விசயங்களை புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இன்றும் கூட பிரபஞ்ச ஆராய்ச்சியில் பொருள்முதல்வாத துறைக்கு ஆதரவான ஆராய்ச்சிகளை செய்ய கிருத்துவ அடிப்படைவாதிகளின் ஆதிக்கத்தில் உள்ள அமெரிக்க அரசு நிதி ஓதுக்கீடுகள் தராமால் புறக்கணிப்பதை எதிர்த்து பல விவாதங்கள் லாவணிகள் நடந்து வருகின்றன என்ற கொசுறு தகவலை இங்கு கொடுப்பது பொருந்தும் என்று கருதுகிறேன். ஏன் பண்டைய இந்தியாவிலும், கலிலியோவும் கூட சித்தாந்த போராட்டத்தின் விளைவுகளை சந்தித்துள்ளனர். விஞ்ஞானத்தில் சித்தாந்த போராட்டம் என்பது எல்லா காலத்திலும் நிகழ்ந்து வரும் ஒரு விசயம்தான். வர்க்க சமுதாயம் இருக்கும் வரை இது தவிர்க்க இயலாதது.

மேலும் நீலகண்டன் குறிப்பிடுகிறார், லெனினியத்தை விட நடைமுறை பலனில் நம்பிக்கைக் கொண்ட ஸ்டாலினிசத்தால் இயற்பியல் துறை தப்பித்தது. என்று. ஆனால் ரஸ்ய வரலாறு வேறாக உள்ளது. மரபணு துறையில் மாண்டேலிய-லாமார்க்கம் இரண்டிற்க்கும் முக்கியத்துவம் கொடுத்தே விவாத சூழல் நிலவி வந்துள்ளது. ஏன், ஹேல்டேன், முல்லர் முதல் பலரும் லைசென்கோவை மறுத்து அவர்தான் இயக்கவியலுக்கு முரனானவர் என்று வாதிடுகிறார்கள். ஆக, இந்த விசயம் சோவியத்தில் நிலவிய ஆரோக்கியமான விவாத சூழலையே காட்டுகிறது. நீலகண்டனின் கூற்றை மறுப்பதாகவே உள்ளது. நீலகண்டன் குறிப்பிட்ட விஞ்ஞானிகள் யாருமே லைசென்கோவைத்தான் குற்றம் சாட்டினரே ஒழிய சோசலிசத்தையோ அல்லது மார்க்ஸியத்தையோ அல்ல. மேலும் சொன்னால் இவர்கள் லைசென்கோவை குற்றம் சொன்ன அடிப்படை என்பதே லைசென்கோ மார்க்ஸியத்தை சிதைக்கிறார் என்பதாக இருப்பது, நீலகண்டன் தனது கட்டுரையில் நிறுவ விரும்பும் கருத்துக்கு முரனாக உள்ளது. அதாவது மார்க்ஸியம் அறிவியலுக்கு முரனானது என்ற அவரது அவதூறுக்கு எதிராக இவை உள்ளன.

அறிவியல் அறிஞர்கள் ரஸ்யாவிலிருந்து வெளியேறியது என்பது உள்ளிருந்தே சிதைக்கப்பட்ட ரஸ்ய சோசலிச போராட்டத்தின் ஒரு அங்கமாகவே வருகிறது. இதனாலேயே இந்த அறிஞர்கள் யாரும் சோசலிசத்தை இன்று வரை குறை சொல்லவில்லை.

"In public, he bent over backwards to put a brave face on it. To charges of fellow scientists that Soviet science was overladen by fraud and propaganda and that Soviet genetics was being destroyed by the attempt to apply dialectical materialism to science, Haldane tried to shift the focus by throwing back at them the situation at home. Conditions for research in genetics were better in the Soviet Union than in the British Empire, where scientific research was dependent on patronage from wealthy individuals, he argued, and pointed out that the only department of genetics in the University of London was about to fold. In any case, he went on, "hard words break no bones" (!) and remarked that the attacks on genetics had not led to the curtailment of Vavilov's work. He expressed confidence that, as a scientific question, it would be resolved in a scientific fashion. Going even further, he expressed the view that, so long as it did not lead to the suppression of research, such controversies were a sign of healthy scientific thought. "'

"For 1938, it was entirely too sanguine. In 1939, Haldane wrote to Vavilov, a longtime friend and the source of his invitation to the Soviet Union in 1928, asking him to write an article for Modern Quarterly. Vavilov agreed. However, in 1940 Vavilov was arrested. Yet in 1941, the year of Vavilov's trial,

Haldane wrote:
The controversy among Soviet geneticists has been largely one between the academic scientist, represented by Vavilov and interested primarily in the collection of facts, and the man who wants results, represented by Lysenko. It has been conducted not with venom, but in a friendly spirit. Lysenko said (in the October discussions of 1939): "The important thing is not to dispute; let us work in a friendly manner on a plan elaborated scientifically. Let us take up definite problems, receive assignments from the People's Commissariat of Agriculture of the USSR and fulfil them scientifically. "Soviet genetics, as a whole, is a successful attempt at synthesis of these two contrasted points of view.""

இந்த மேற் சொன்ன ஹால்டேனின் வரிகள், நீலகண்டனின் பொய்களை கிழிக்கும் முகமாக உள்ளன.

ஹால்டேன் மேலும் சொல்கிறார்.

"In delivering the Haldane Memorial Lecture (in memory of his father) at Birkbeck College, London, in 1938, Haldane himself shed light on his own intellectual development in the sphere of philosophy of science. Until going to the Soviet Union, he said, he had been unaware of the existence of Marxism as a philosophy of science, but it had made a deep impression on him, both in virtue of its prevalence and of its connection to concrete scientific research, especially to biological research. Until then, he had no idea that an astronomer, chemist, or biologist might find Marxist principles to be an aid to research. Thereupon, he read Engels's Anti-Duhring and Ludwig Feuerbach and thought Engels far ahead of his time:

Had these books been known to my contemporaries, it was clear that we should have found it easier to accept relativity and quantum theory, that tautomerism would have seemed an obvious hypothesis to organic chemists, and that biologists would have seen that the dilemma of mechanism and vitalism was a false dilemma."

அறிவாளிகள் யாரும் மார்க்ஸிஸ்டுகளாக இருகக் முடியாது என்ற பார்ப்பன கருத்தை பதிய வைத்த அன்பர் இதனையும் எதிர்த்து வாதிட வேண்டும். வாதிட வர மாட்டார் அந்த அன்பர். ஏனேனில் இதற்க்கு முன்பு அவரை வாதிட கூப்பிட்ட இடத்திலெல்லாம் ஓடி ஒளிந்து கொண்டவர் அவர்.

இப்படி ஹால்டேனை சோவியத் ரஸ்யாவுக்கு ஆதரவாக கொண்டு வந்து விடுவார்கள் என்று தெரிந்துதான் அவர் மீதும் ஒரு கறையை விட்டுச் சென்றுள்ளார் நீலகண்டன். ஆனால் அவரது கூற்றுக்கு மாறாக உள்ளது உண்மை. லைசென்கோவின் ஆதிக்கம் தலைத் தோங்கி இருந்ததாக இவர்கள் சொல்லும் காலக்கட்டம் முழுவதும் ஹேல்டென் ஐரோப்பாவில்தான் இருக்கிறார். சூயஸ் யுத்தத்திற்க்கு எதிராகத்தான் இந்தியாவுக்கு ஹேல்டேன் வந்ததாக விக்கிபீடியா சொல்கிறது. அதுவும் 1956யை ஒட்டி. அதாவது ஸ்டாலினின் மறைவுக்கு பிற்பாடு. அதாவது சோச்லிச முகாமை முதலாளித்துவ பிற்போக்குவாதிகள் கைப்பற்றிய பிறகு நடந்தது. 1941-ல் சதி குற்றச்சாட்டின் பேரில் கொல்லபப்ட்ட வவிலோவை 1939-ல் கூட கட்டுரைகள் எழுதச் சொல்லி கேட்டிருக்கிறார்கள் ரஸ்யாவில். இது அங்கு நிலவிய விவாத சூழலையே காட்டுகிறது. ஹேல்டெனை சோவியத்துக்கு அழைத்தவரே வவிலோவ்தான். வவிலோவ் அவரது விஞ்ஞானத்திற்க்காக கொல்லப்படவில்லை, அவர் சதி செய்ததாகவே விசாரனை செய்து பிறகு கொல்லப்பட்டார்.

லைசென்கோவின் சொந்த வார்த்தைகள் மரபணூவை அவர் மறுதலிக்கும் அம்சத்தை நமக்கு வெளிச்சம் போட்டு காட்டுகிறது. இதனை ஆதரித்த ஹெல்டெனோ மார்க்ஸியத்தை வெறுத்து கடைசி வரை எதுவும் சொன்னதாக எனக்கு தெரியவில்லை. அவர் இந்து மதத்தின் மீதிருந்த பற்றினால்தான் இந்தியா வந்தார் என்றும் எங்கும் எழுதப்படவில்லை. மாறாக இங்கிலாந்து சூயஸ் மீது தொடுத்த யுத்தத்தை எதிர்த்தே இந்தியா வந்தார். இங்கு வந்த பிற்பாடு இந்து மத தத்துவங்களால் ஈர்க்கப்பட்டார். இப்படி நீலகண்டன் கட்டியமைத்த பொய்யுரைகள் எதுவுமே நிற்க இடமின்றி அந்தரத்தில் தத்தளிக்கின்றன. ஹேல்டேனே சொல்லுவது போல அன்று மரபணூ துறையில் ரஸ்யாவில் நிகழ்ந்தவையெல்லாம், நடைமுறை பலனை கொடுத்த லைசென்கோவிற்க்கும், அறிவியல் ரீதியாக சரியாக இருந்த வவிலோவுக்கும் நடந்த போராட்டமே.

ஆனால் வவிலோவ் சதி செய்தார் என்று குற்றம் சாட்டி கொல்லப்பட்டது இந்த ஆராய்ச்சி துறை போராட்டங்களுக்கு சம்பந்தமில்லா ஒன்றாகவே நிகழ்ந்துள்ளது. இதனை ஆராய்ச்சி துறையுடன் சம்பந்தப்படுத்தி அவதூறு கிளப்ப முயற்சித்துள்ளார் நீலகண்டன். இங்கு லைசென்கோவின் அதிகார துஸ்பிரயோகம் நிகழ்த்திய பாதிப்புகளை ஸ்டாலினுக்கும், அதை லெனினுக்கும், பிறகு கம்யுனிசத்துக்கும் விரிவு படுத்தி பேசுகிறார் நீலகண்டன். ஆனால் பாதிக்கப்பட்ட தலைசிறந்த விஞ்ஞானிகளோ தனிமனித தவறுகளை கண்டிதத்தார்கள் ஆனால் சோசலிசத்தையோ இயக்கவியல் பொருள்முதல்வாதத்தையோ குறை சொல்லவில்லை இன்று வரை.

அன்றைய அறிவுஜீவி வர்க்கம் மட்டுமல்ல, எல்லா துறைகளிலும் ஏகாதிபத்திய ஆட்களின் ஊடுருவல் மிகக் கடுமையாக இருந்தது. முதல் உலகப் போர், உள்நாட்டுப் போர், பஞ்சம், எல்லையில் யுத்த அபாயம், உள்நாட்டு சதி, இரண்டாம் உலகப் போர் இப்படி தொடர்ந்து கடும் நெருக்கடியிலேயே தன்னை வளர்த்து எந்த நாட்டையும் சுரண்டாமல் வல்லரசாகிய ரஸ்யாவின் இந்த கொடுமையான பாதையில் சில சறுக்கல்கள் நிகழ்ந்தன. ஏன், ஸ்டாலினுடைய மெய்காவலரையே கைது செய்து தண்டிக்கும் அளவுக்கு போனார்கள் கட்சிக்குள் ஊடுருவிய ஏகாதிபத்திய ஆதரவாளர்கள். ஆனால் இந்த நெருக்கடியான காலகட்டத்தில் எல்லா இடங்களிலும் ஊடுருவியிருந்த தேச துரோகிகளை தண்டித்ததைத்தான் நீலகண்டன் இங்கு பிரதானப்படுத்துகிறார். ஆனால் இதே காரணத்திற்க்காகத்தான், அதாவது இந்த தவறுகளையும் மீறி சோசலிசத்தை எல்லா சதிகளையும் முறியடித்து நடைமுறைப்படுத்தியதற்காகத்தான் ஸ்டாலின் எமது தலைசிறந்த தலைவராக இருக்கிறார்.

சோவியத் ரஸ்யா உலகின் முதல் சோசலிச அரசு. சோசலிச அரசின் தவறுகள் இல்லாமல் இல்லை. தவறுகள் இல்லாமல் அந்த அரசில் முதலாளித்துவ பாதையாளர்கள் புகுந்திருக்க முடியாது. எனவே சோவியத் ரஸ்யா, சீன அனுபவங்களை நாங்கள் கம்யுனிஸ்டுகள் விமர்சனக் கண்ணோட்டத்துடன் தான் அனுகுகிறோம். இதன் அர்த்தம் அடிப்படையின்றி நிராகரிப்பதோ அல்லது அவதூறு தொடுப்பதோ அல்ல. மாறாக, ஒரு தத்துவத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதில் உள்ள தவறுகளை களைவது என்ற அம்சத்திலேயே அவற்றைப் பார்க்கிறோம்.

ஆனால் எமது தத்துவம் குறித்து எந்த ஒரு கேள்வியும் எழுப்ப இயலாத நீலகண்டன், அதை நடைமுறைப்படுத்தியதில் நிகழ்ந்த சில தவறுகளையும், பிற்போக்குவாதிகளின் பொய்யான அவதூறுகளையும் நம்பி தாக்குதல் தொடுத்துள்ளார்.

இப்பொழுது மீண்டும் எமது கேள்விகளை ஞாபகப்படுத்துகிறோம். மார்க்ஸியத்தின் அடிப்படை என்னவென்றே தெரியாமல் அவதூறு கிளப்பத் துணிந்த நீலகண்டன் அவர்களே, ஏன் உங்களது இந்துத்துவத்தின் அடிப்படை குறித்து கேட்ட எமது ஒரு கேள்விகளுக்கும் இது வரை பதில் சொல்லவில்லை?

மாவோயிஸ்டுகளின் தாக்குதலில் இறந்து போன சமூக விரோத கும்பல்களின் குடும்பத்துக்கு சமர்பித்து நீலகண்டன் இந்த புரளி கட்டுரையை எழுதியது சாலவும் பொருத்தமானதே. அதே நேரத்தில் உலகமய தாக்குதலில் இறந்து போன லட்சம் விவாசாயிகளுக்கு சமர்ப்பித்து எதுவும் கட்டுரை எழுதி அவர்களை அவமானப்படுத்தியுள்ளாரா நீலகண்டன் என்று தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன். அப்படியெதுவும் நடந்து விடாமல் இருக்க எல்லாம் வல்ல பரமாத்வாவை வேண்டுகிறேன்.

எத்தரும், ஐன்ஸ்டீனும் - நீலகண்டனின் பொய்யுரையும்:

எத்தர் எனும் பருப் பொருள் பிரபஞ்சம் முழுவதும் இருப்பதாக ஒரு கருத்தை சோசலிஸ்டு ஆய்வாளர்கள் கூறியதாகவும் அதனை ஐன்ஸ்டீனின் புரட்சிகர கண்டுபிடிப்புகள் அடித்து நொறுக்கி விட்டதாகவும் சொல்கிறார் நீலகண்டன். ஐன்ஸ்டீனின் கண்டுபிடிப்புகள் புரட்சிகரமானவை என்பதில் எமக்கு மாற்றுக் கருத்து இல்லை. எத்தர் குறித்து இன்று வரை பெரிய அளவில் விவாதம் சென்று குறிப்பது குறித்தும் எனக்கு மாற்றுக் கருத்து இல்லை. ஆனால், அவருடைய கண்டுபிடிப்புகளோ அல்லது இன்று வரையான அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளோ இயக்கவியல் பொருள்முதல்வாதத்திற்க்கு முரனாக எதுவும் சொல்லவில்லை என்பதை வலியுறுத்துகிறேன். இது குறித்தான ராஜவனஜ்ஜின் கட்டுரையை படிக்கவும். மாறாக ஒவ்வொரு கண்டுபிடிப்பும் கருத்து முதல்வாத பார்ப்ப்னியத்தின் மென்னியை பிடித்து உலுக்கி வருகின்றன. இதனை அம்பலப்படுத்தத்தான் வர்ணாஸ்ரமத்தில் விவாதம் செய்ய கூப்பிட்டோம் உண்மை தெரிந்த நேர்மையாளர்கள்(?) ஓடி ஒளிந்து கொண்டு இப்பொழுது அவதூறு பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள்.

பேரண்ட வெடிப்பு கருத்தாக்கத்திற்க்கான மறுப்பாக பல விவாதங்கள் பிரபஞ்ச ஆய்வாளர்களிடையே நடந்தேறி வருகின்றன. அதிலும் கூட அரசாங்கம் கருத்து முதல்வாதத்திற்க்கு ஆதரவாக இருக்கும் பேரண்ட வெடிப்பு சம்பந்தப்பட்ட ஆய்விற்க்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதும் பிற முயற்சிகளுக்கு தடை ஏற்படுத்துவதும் நடந்து வருகிறது. எத்தர் என்ற துகள் குறித்து எழுதிய நீலகண்டன் சமீபத்திய கண்டுபிடிப்பாக பிரபஞ்சம் முழுவதும் எனர்ஜி துகள் ஒன்றால் நிரம்பி உள்ளது என்ற கண்டுபிடிப்பைப் பற்றி ஒன்றும் சொல்லாதது எமக்கு ஆச்சரியம் தரவில்லை. பொய்யை நம்பி புலவர் பட்டம் பெற விரும்பிய அவரின் நிலை பரிதாபகரமானதே.

ஒரு வேளை எத்தர் எனும் பருப் பொருள் பிரபஞ்சம் முழுவதும் வியாபித்திருப்பது குறித்து ஐன்ஸ்டீன் மறுத்திருப்பார் எனில் இன்று அது போன்றதொரு மெல்லிய பொருள் படந்திருப்பது குறித்து விஞ்ஞானிகள் ஒத்துக்கொள்கிறார்கள்.

உடனே இதனை குறிப்பிட்டு ஐன்ஸ்டீன் எனும் அடைக்கப்பட்ட ஆபிரகாமிய சித்தாந்தவாதி என்று பதிவிடுவது எந்தளவுக்கு முட்டாள்தனமோ அந்தளவுக்கு முட்டாள்தனமானதாக நீலகண்டனின் இந்த பதிவும் உள்ளது, உண்மையில் ஐன்ஸ்டீனின் சில அடிப்படை கண்டுபிடிப்புகள் தவறு என்று உறுதி செய்து பதிவிடுவதே நேர்மையானதொரு ஆய்வு முறையாக இருக்க முடியும். அப்படி இயங்கியலின் அடிப்படை எதையும் நீலகண்டன் கேள்வி எழுப்பவில்லை.

ஆனால் உலகின் சாலச் சிறந்த இயற்பியல்வாதி ஐன்ஸ்டீன் மார்க்ஸிய-சோசலிசத்திற்க்கு ஆதரவானவராக இருந்து பிற்போக்காளர்களை மூக்குடைத்தது போலவே, எத்தர் எனும் பருப் பொருள் இருப்பதையும் உறுதிப்படுத்தி அவர்களின் மூக்குடைக்கிறார். 1916க்கு பிறகு எத்தர் இருப்பதை உறுதிப் படுத்துகிறார் ஐன்ஸ்டீன். சமீபத்திய கண்டுபிடிப்புகளும் அண்ட வெளியில் நிரம்பியிருக்கும் மெல்லிய பருப் பொருள் குறித்து பேசுகின்றன.

ஐன்ஸ்டீன் எத்தரை மறுத்தார் என்று பொய் சொன்ன நீலகண்டன் எனும் அதி அறிவுஜீவிக்கு அதனை பிறகு ஐன்ஸ்டீன் உறுதிப் படுத்தியது தெரியாமலா இருந்திருக்கும்? இல்லை அன்பர்களே, அவரது பார்ப்னிய வெறி இவ்வாறு கண்மூடித்தனமாக எழுதச் சொல்லுகிறது. அவரது பாணியிலேயே நானும் சொல்லலாமா இயக்கவியல் அறிவியல் பூர்வமாகவும் வென்றே வருகிறது என்று? ஆம் அப்படித்தான் சொல்ல வேண்டும். ஐன்ஸ்டீனின் இந்த கண்டுபிடிப்பு கருத்துமுதல்வாதிகளின் அடித்தளத்தை சுத்தமாக பிடுங்கி எறியும் விசயம். இதோ எத்தர் எனும் கருத்தாக்கத்தில் ஐன்ஸ்டீன் எதை மறுக்க விரும்பினார் என்பதையும் எத்தர் எனும் அண்ட பொருள் குறித்து அவர் எதை நம்பினார் என்பதையும் அவரது வரிகளே கூறுகின்றன.

"It would have been more correct if I had limited myself, in my earlier publications, to emphasizing only the nonexistence of an ether velocity, instead of arguing the total nonexistence of the ether, for I can see that with the word ether we say nothing else than that space has to be viewed as a carrier of physical qualities."

"in 1905 I was of the opinion that it was no longer allowed to speak about the ether in physics. This opinion, however, was too radical, as we will see later when we discuss the general theory of relativity. It does remain allowed, as always, to introduce a medium filling all space and to assume that the electromagnetic fields (and matter as well) are its states. [...] once again 'empty' space appears as endowed with physical properties, i.e., no longer as physically empty, as seemed to be the case according to special relativity "

"There is an important argument in favour of the hypothesis of the ether. To deny the existence of the ether means, in the last analysis, denying all physical properties to empty space."

எத்தர் குறித்த ஐன்ஸ்டீன் என்ற இந்த கட்டுரையையும் படிக்கவும். எத்தர் குறித்து ஐன்ஸ்டீன்

கருத்து முதல் வாதிகளே, பார்ப்பனிய பொய்யர்களே உங்களது தத்துவ அடிப்படை இப்படி ஓட்டையாக(hallow) நிற்கிறதே எதை கொண்டு இந்த அவமானத்தை மூடி மறைக்கப் போகிறீர்கள்?

நீலகண்டனின் அந்த குறிப்பிட்ட கட்டுரையில் உள்ள பொய்கள், அரைப் பொய்கள், திரிக்கப்பட்ட கருத்துக்களை முடிந்தளவுஅம்பலப்படுத்தியாகிவிட்டது. சில விசயங்கள் ஏகாதிபத்திய புரளிகளை மட்டும் அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுதப்பட்டுள்ளன. கூகிளில் தேடினால் வரும் முதல் பத்து பக்கங்களில் லெனினின் பாலியில் ஒழுக்கம் முதல் மாவோவின் களி வெறியாட்டம் வரை பல மூன்றாம் தர பொய்கள் நீலகண்டனின் கட்டுரை தரத்திற்க்கு கடை பரப்பப்பட்டுள்ளன அவற்றுக்கெல்லாம் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தால் வேறு எதுவும் உருப்படியாக செய்ய முடியாது.

மேலும் சோவியத் ரஸ்யாவும், சீனாவும் சத்தியமாக பண்டைய கால புனித ராம ராஜ்யம் அல்ல(:-))). அதாவது தவறுகளே நிகழாத கற்பனை தேசங்கள் அல்ல. அந்த தவறுகளை வைத்து அடிக்கப்படும் ஜல்லிகளை, அந்த நாடுகளின் சாதனைகளை முன்னுக்கு கொண்டு வந்துதான் எடை போட வேண்டியுள்ளது. இவையனைத்தையும் ஏற்கனவே கேடயம் பதிவில் தோழர் பாவேல் குறிப்பிட்டது போல வேறு பல முதலாளித்துவ அறிஞர்களின் எழுத்துக்களின் மூலமே கூட புரிந்து கொண்டால் அடிப்படையற்ற இந்த அவதூறுகளிலுள்ள பொய் தெரிய வரும்.

சாம்பலிலிருந்து பீனிக்ஸ் பறவையாக, எந்த ஒரு நாட்டையும் சுரண்டாமல் வல்லரசாகிய வெல்ல முடியா மக்கள் சக்தியை பார்த்துதான் சோசலிசத்தை நாம் எடை போடுகிறோம். இதனை சாதித்த சோசலிச உற்பத்தி முறையை பார்க்கிறோம். மாறாக இவையனைத்தையும் பற்றி எந்த ஒரு மூச்சும் விடாமல் பஞ்ச கால போட்டோ வை போட்டு வைத்து யாதார்த்தவாதம் என்ற பெயரில் குதர்க்கவாதம் பேசும் மனநோய் எமக்கு இல்லை.

அசுரன்